Min dan Mat : Ahad.

Henpon berbunyi. Berterabur Mat bangun cari henpon celah tilam, bawah bantal, dalam selimut. Henpon senyap. Mat baring semula. Ahad yang malang, baru pukul 8 pagi dah terjaga.

Henpon berbunyi lagi. Kali kedua ni Mat dengar padu. Oh, atas tv rupanya.

Min.

Mat tekan butang jawab.

Mat : hm...
Min : ah...
Mat : mengada. Ngapa?
Min : lunch jom.
Mat : jam di dinding rumah saya di atas tv ini baru menunjukkan jam 9 pagi.
Min : Ish!karang la.
Mat : susah juga.
Min : apesal?
Mat : saya di kampung sekarang, sebentar mahu menolong membasuh pinggan di rumah orang kenduri, maklumlah..
Min : oh, tak bagitau. Ye lah, takpelah, boleh saya sambung dayet bawak ke malam.
Mat : sorry. Baiklah, baiklah.
Min : hm.. Welkam-welkam.
Mat : bye, saya mahu menekan butang tamat, bolehkah?
Min : ok, bye..

Tut... Mat tak sempat tekan.

***

Alhamdulillah. Mat baring semula. Henfon sudah sudah dimodkan senyap.

Terima kasih kenduri.